
Όμως, ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς τον καλλιτέχνη, είναι να γνωρίσει, να παρατηρήσει και να επεξεργαστεί το έργο του! Ανάμεσα από τους τίτλους, αποφάσισα να επεξεργαστούμε το παραμύθι «Η Φαντασία». Πέρα από το γεμάτο ζωντάνια εξώφυλλό του -που μου κέντρισε την προσοχή από την πρώτη στιγμή-, η λέξη φαντασία και η αξία της, είναι κάτι που σπάνια συναντάμε στον σύγχρονο κόσμο της τεχνολογίας και πόσο μάλλον στα σχολεία, στις τάξεις και στα αναλυτικά προγράμματα. Ήταν μια καλή ευκαιρία, να της ανοίξουμε την πόρτα μας, να τη γνωρίσουμε ή να την ξυπνήσουμε και να την αφήσουμε να κάνει τα μαγικά της!
Ξεκινήσαμε λοιπόν, διαβάζοντας το βιβλίο στην τάξη, χαζεύοντας παράλληλα τις ολοζώντανες εικόνες. Κι επειδή δεν το χορταίναμε, το διαβάσαμε ξανά. Και ξανά και ξανά… Και το προβάλαμε στον διαδραστικό μας πίνακα.
Στη συνέχεια, πήραμε το κείμενο μπροστά μας και το ξεψαχνίσαμε όπως έχουμε μάθει να κάνουμε στο μάθημα της Γλώσσας. Αγαπήσαμε πολύ τη «φαντασία» και για να μη μένει μόνη της, της φτιάξαμε μια ολόκληρη οικογένεια με λέξεις.